|
Rusaj amnoveloj
|
|
Ĉu amnoveloj? |  |
La libro konsistas el tri noveloj. Ĉu ili estas amnoveloj?
Anton Ĉeĥov Pri la amo: Tiu ĉi malgranda novelo ne apartenas al tiaj verkoj, kies legadon oni ne povus iam ajn ĉesigi. Post la finlego, oni ne povas rakonti, pri kio oni legis. Oni trovas nek eventojn, nek grandajn pensojn, eĉ kaŝitajn inter la linioj. Unuopaj frazoj estas bonaj, kaj ties traduko estas bona, facile legebla. Ankaŭ iuj nuntempaj, aprecataj verkistoj klopodas skribi bele, sed diri nenion.
Ivan Bunin Rusja: Dum trajnoveturo viro rememoras pri iama bela somera evento, kiu okazis en tiu regiono. Amo al knabino, kies patrino malhelpis daŭrigon de la rilato inter ili. Delikata priskribo de mallonga, granda anima kaj korpa amo, kaj de la sentoj, kiujn ĝi vekis en la viro post dudek jaroj.
Vladimir Nabokov Muziko: Trifoje zorge mi finstudis tiun ĉi mallongan novelon, por kompreni, pri kio temas. Mi trovis nenion. Eble pensoj, kiuj kirliĝis en viro dum aŭskulto de muziko.
La unuan kaj lastan novelojn certe mi ne finlegus, se mi ne devintus skribi recenzon pri ili.
Cetere, la laboron de la eldonejo Sezonoj mi opinias valora: ĝi volas kontentigi legantojn, havantajn diversajn gustojn.
János Sárközi
Rusaj amnoveloj / Russian Love Stories |
|
Jen, en mallonga broŝuro, tri patosaj rusetosaj amnoveloj: "Pri la amo" de Anton ĈEĤOV, elrusigita de Aleksander KORĴENKOV; "Rusja" de Ivan BUNIN, elrusigita ankaŭ de Grigori AROSEV; kaj "Muziko" de Vladimir NABOKOV, elrusigita ankaŭ de AROSEV. |
Here, in a short paperback, three tear-jerking love stories in a Russian mood: "On Love" by Anton Chekhov, translated by Aleksander Korzhenkov; "Rusya" by Ivan Bunin, translated by Grigori Arosev; and "Music" by Vladimir Nabokov, also translated by Arosev. |
|
Al preferantoj de "feliĉaj finaĵoj" la libreto eble ne plaĉos, ĉar ĉiu amo rakontita fine montriĝas sensukcesa. En "Pri la amo", verkita en 1898, Aljoĥin rakontas al amikoj pri sia kvankam reciprokata tamen senplenuma kaj -- ĝis la finaj momentoj -- nekonfesita amo por Anna Aleksejevna, edzino de lia kvazaŭ mentoro Luganoviĉ. En "Rusja", el la jaro 1940, viro trajnvojaĝanta kun sia edzino rememoras aman someron antaŭ dudek jaroj, kun alia virino, kaj ke amata nobis quantum amabitur nulla. Kaj en "Muziko" Viktoro Ivanoviĉ tute neatendite ekvidas sian ankoraŭ amatan sed longe nerenkontitan eksedzinon dum piana recitalo. |
Those who prefer "happy endings" may not like the booklet, because every love recounted here turns out to be unsuccessful. In "On Love," written in 1898, Alyokhin tells friends about a requited but unfulfilled and -- up to the last moments -- unconfessed love for Anna Alekseevna, wife of his quasi-mentor Luganovich. In "Rusya" from the year 1940, a man traveling in a train with his wife is reminded of a summer of love twenty years earlier, with another woman, and that amata nobis quantum amabitur nulla. And in "Music" Victor Ivanovich quite unexpectedly catches sight of his still beloved but for a long time unseen ex-wife during a piano recital. |
|
Lingve matura, malgraŭ kelkaj konfuzoj inter -INTE kaj -ANTE (aparte rimarkeblaj en "Rusja") kaj unu uzo de kvankam ... sed. Aparte plaĉas al mi la uzo de konkub' kiel aparta agradiko fare de Korĵenkov en "Pri la amo" (konkubi, konkubado, p. 4). |
Linguistically mature, despite a few confusions between -INTE and -ANTE (especially noticeable in "Rusya") and one use of kvankam ... sed. I especially like the use of konkub' as a separate verb root by Korzhenkov in "On Love" (konkubi, konkubado, p. 4). |