Nora, la tradukanto de tiu germana romano estis konato mia. Do despli granda estis mia plezuro legi tiun libron. Ĝi estas dediĉita al infanoj, tamen ĝi estas tute konsilinda ankaŭ al maljuniĝantaj plenkreskuloj.
Diversaj temoj estas analizitaj laŭ la vidpunkto de infano kaj de avino: sentoj de juna orfo, memoraĵoj de avino, ferioj, ŝatokupoj, amikeco, malsano..., kiuj komprenigas al ni la diversajn intergeneraciajn konfliktojn.
La plej pripensenda frazo, kiun mi ŝatas kaj kiu resumas la verkon estas (p.65): "Se mi ne devus zorgi pri tiu uleto, mi atentus pri miaj malsanetoj, mi plendus, mi nervozigus la najbarojn. Do evidente Kalle (la knabo) estas mia medikamento".