Plaĉas al mi

La dua disko de la grupo Kaj Tiel Plu nomigxas Placxas al mi. Ni povus simple doni al tiu cxi recenzo la saman nomon, cxar la disko ekstreme placxas al ni kaj placxos, ni ne dubas, al cxiuj, kiuj jam konas Kaj Tiel Plu. La dua KD laux la stilo, enhavo, organizo, kantmaniero kaj gxenerala mirinda impreso similas al la unua, Sojle de la klara temp', do, kiam parkerigxos unu disko, nepre acxetu la duan! Interalie, la dua disko estas je 16 minutoj pli longa.

Placxas al mi estas diversa: gxi enhavas kantojn kaj instrumentajxojn, tion, kio estis kantata mezepoke kaj dum la hispana civila milito, tradiciajn, precipe katalunajn kaj okcitanajn, kaj auxtorajn muzikajxojn. Aliflanke, cxio konsistigas unuecan tuton, auxskultigxas per unu spiro, versxajne pro ega pasieco de la plenumantoj.

Por deziranto konatigxi kun muzikaj tradicioj de Katalunio kaj Okcitanio tra la tempoj tiu cxi disko estas bonega rimedo. La grupo prezentas verkon de la trobadoro de la 12a jarcento Berenguer de Palou; la faman mezepokan kanton Cuncti simus concanentes el la Rugxa libro el la monahxejo de Montserrat (la 14a jarcento); popolkanton el la hispana milito, kiu originas el tradicia andaluzia amkanto Romanco de kontrabandistoj de Ronda de la 19a jarcento, kaj multajn tradiciajn dancojn kaj kantojn, kiuj sonas tute nature, brile, arde. Tio tre malsimilas al iuj kompaktaj diskoj kun popolaj kantoj, vendataj por „gastoj de la lando”, tute ne transdonantaj la spiriton de la regiono. Kiom ofte ni auxdas sur ili akademiajn korusojn, kiuj, kvankam ili kantas tradiciajxojn, sonas tro profesie kaj seke, aux, male, lokajn maljunulojn, kiuj kantas vere „popole”, tamen gxenerale sen akompano kaj iom tede.

La kantojn Kaj Tiel Plu prezentas hxore (jen unisone, jen plurvocxe) aux sole (tre emocie kaj tusxante la animon) kun bela instrumenta akompano. Tuj cxe auxskultado aperas la deziro kunkanti, kaj tio eblas, cxar en enmetita kajereto trovigxas tekstoj de cxiuj kantoj. Oni povas kanti kune kun la artistoj en Esperanto aux en la lingvo de la originalo. Vere, tiuj kantoj kaj melodioj logxigxas en la memoro, kaj vi kaptadas vin je tio, ke vi cxiuminute kantas ilin!

Tiun cxi diskon oni povas auxskulti denove kaj denove, igxante en tiu tempo vera kataluno, aux okcitano, aux sefardo, aux kastiliano, aux ekleziulo, aux trobadoro.

Anna kaj Mati Pentus

Orelfrape Vinilkosmo denove sukcesegis: ĉi-foje ne nur eldon-kampe, sed ankaŭ registr-arte, ja tiom bela rezulto certe maleblus sen inspira atmosfero de la novkonstruita Esperanta studio kun alĥemiaj manipuladoj de Triboulet kaj Steff, trovintaj kristale varman sonon, samtempe intiman kaj energiplenan, samkiel mezepoka trobadora folkloro de la barcelona okopo.

Ekde la unuaj taktoj evidentas alta majstreco de la muzikistoj (oni uzas gitaron, bason, violonon, violonĉelon, mandolinojn, flutojn, pentenkonkojn, perkutilojn, diversajn tamburojn ktp.), kies sperto facile kompreneblas, ĉar la historio de Kaj Tiel Plu komenciĝis ankoraŭ dum IJF-1986, kvankam post la unua koncerto ĉe Castelfranco-Veneto en la bando fidele restadas nur sensa nuancoriĉa voĉo de Xevi, plejparto da KTP-anoj sufiĉe novas kaj junas, do verŝajne danke al ilia adoleska optimismo la disko stilas ne tute akademiece, sed iom simile strathipian petludon.

En la albumo troviĝas ĉefe tradiciaj kantoj: katalunaj, okcitanaj, kastiliaj kaj eĉ sefarda; iom distingiĝas ĥora Ni kunvenas el Ruĝa Libro el Montserrat kaj emocia romanco je la poemo de Arthur Rimbaud, enestas ankaŭ tri instrumentaĵoj kaj finalas saltiga Anda ĥaleo (kontraŭfaŝisma andaluza popolkanto el tempoj de civitana milito), kies ekzotikega teksto lasis min embarasiĝi:

Mi veturis blendo-trajne
voje al Andaluzio.
Ĝin vidis Queipo de Llano
kaj ekforfuĝis pro tio.

Anda ĥaleo ĥaleo!
Fajfas la lokomotivo
Kaj Queipo formalaperos.

Atente traleginte la broŝuron, mi rimarkis, ke enhavo de pluraj kanzonoj restas por mi mistera. Ekzemple:

Vane fikajeras
lumina kuraĝo
de l' sulko galana
kiu floras en majo.

Ial mi dubas, ke ĉi-mesaĝo estas kastilia Jabberwocky, krome supozas, ke “lireta liroo” estas ne rebuso, sed mallerta traduko (feliĉe, originaloj aldonitas).

Fek'! Kion do mi skribas — ja mi laŭdi intencis?!

Se honesti… Raras tiaj briliantoj eĉ inter eldonaĵoj de Vinilkosmo, kiu modelas en Esperantujo! Plaĉas al mi…

Glebo Malcev