La libro de Tibor Sekelj
Kolektanto de ĉielarkoj estas kolekto de rakontoj kaj poemoj. La kolekto enhavas dek rakontojn kaj sep poemojn. La rakonto laŭ kiu kolekto portas kovrilpaĝon estas bela rakonto pri renkontiĝo kun Sita, simpatia dekjara nigrokula brunhaŭta knabino en la triklasa kupeo de la trajno.
Ili komencis paroli pri kolektado kaj li ne deziris diri al knabino tiel "neinda banalaĵo" - esti kolektanto de poŝtmarkoj aŭ bildkartoj. Pro tio respondis ke li estas kolektanto de ĉielarkoj. Ilia interparolo pri tio estas temo de rakonto. Kolekto en rememoro, ĉu ne?
Aliaj rakontoj en ĉi tiu kolekto estas plej ofte rakontoj kies bazo estas anekdota okazaĵo: rakonto pri virino kiu restis virga post kvar edziniĝoj, pri virino kun tri "oficialaj" edzoj, fantasia rakonto pri heredaĵo de inkaoj. Liaj temoj estas el diversaj lokoj de la mondo.
Al triba ŝamano kiu ricevis infana malsano estas interesa. Bela rakonto estas ankaŭ pri knabo kiu lernas pentri, en unu rakonto temas pri rilatoj inter scio de Esperanto kaj amo, li verkis ankaŭ pri neĝhomo, ŝercis rakontate pri sciuro, pri genia trompisto kaj pri "eta komplezo" kiu faras la plej granda problemo de vojaĝo.
Duan parton de libro faras poemoj de Tibor Sekelj. Ĉi tiu kolekto enhavas sep poemojn, kvankam, se mi estas bone informita, Tibor Sekelj verkis nur naŭ poemojn. La plej konata poemo estas "Mi vizitas mian farmon". En ĉi tiu poemo aŭtoro diris ke tuta mondo estas lia bieno. Li ne estas "globtrotero kiu manĝas distancojn",
ne estas senzorga turisto, nek pilgrimanto. Li estas bienulo kiu vizitas sian farmon. En reala vivo li vere estis mondvojaĝanto, nomado de sia tempo. Li bedaŭras ke "ĉio estis farita", kaj "nenio restis por mi (li) farenda". Tamen, li verkis, ĉar "sango lin pelas". Libro estas tre legema, okazas en diversaj landoj, inter diversaj homoj. Mi proponas legi ĝin.
