La Retbutiko
FEL, ĉiam io nova! Por skribi al ni
Indekso
Aktualaj kaj novaj temojĈefa FEL-indekso
Retbutiko
Eldonoj
Ekspedmanieroj
Via konto
Kiel pagi?
La IBAN-sistemo
Kreditkartoj
Adresŝanĝoj
Privilegiaj klientoj

Vojaĝo en Esperanto-lando

  • Author: Boris Kolker
  • Illustrator: F.L. Veuthey
  • Kind: text-book/dictionary
  • Availability: Sold out
  • Price: ±€18.00
  • Year of publication: 2005
  • Format: libro kudre bindita
  • Description: Perfektiga lernolibro, celanta instrui Esperanto-kulturon, krean regon de la lingvo, verkadon, variigon de la kluba vivo, aktivadon en Esperantujo.
    Enhavo:
    Gvidlibro por verdaj vojaĝantoj (Antaŭparolo de Kep Enderby)
    Bonvenon en Esperanto-landon! (Enkonduko de Boris Kolker)  
    
    LECIONO 1  
    Kiel naskiĝis Esperanto (Ludoviko Zamenhof) 
    El la "Verda Biblio" (Izrael Lejzerowicz) 
    Homarano (Vasilij Eroŝenko)  
    Parizo (Leonard Newell) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 2
    Ferioj (John Leslie) 
    Galope tra la historio de Usono (Boris Kolker) 
    La blinda birdo (István Nemere) 
    ĉe fenestro de vagonaro (Julio Baghy) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 3
    Mi kredas je la bono. Mi kredas je Esperanto (Claude Piron) 
    Kiam infano priĝemis sian suferon en Esperanto. (Claude Piron) 
    Terura novaĵo (Johán Valano)  
    Bona kaj malbona prononcadoj (John Wells)  
    Al kiu vi povas prezenti pretendon? (Mikaelo Ternavski) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 4
    Esperantaj memorigaj lokoj en Moskvo. Parto 1 (Leo Vulfoviĉ kaj Boris Kolker)   
    Unuaj plumamikoj (Marjorie Boulton)
    Metropoliteno (Vladimir Varankin) 
    Totalismo (Albert Goodheir) 
    Lingva praktiko 
    
    LECIONO 5
    Esperantaj memorigaj lokoj en Moskvo. Parto 2 (Boris Kolker)  
    Ne cedu! (Hilda Dresen) 
    Glorkanto al Esperanto (Nadija Andrianova)  
    Soleco. Parto 1 (Emilija Lapenna) 
    Lingva praktiko 
    
    LECIONO 6 
    Soleco. Parto 2 (Emilija Lapenna)  
    Hungario bonvenigas vin! (János Nádasdi)  
    "Kaj post la kurso, kion?" (Joachim Werdin)  
    Kakto kaj Lacerto (Ŝtefo Urban)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 7
    Sonĝo teruras, sonĝo forkuras (Cezaro Rossetti)  
    Estas mi esperantisto (Julio Baghy)  
    Esperantisto, ekesto kaj malapero (Raymond Schwartz)  
    Mis (Mikaelo Giŝpling)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 8
    Kiel mi fariĝis esperantisto (Lorenz Friis)   
    Mariagnes  (Lorjak)  
    Pri mia vivo (Ludoviko Zamenhof)  
    Ĉu tio do - la vivo? (Nikolao Kurzens)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 9
    Notke la kato (Avraham Karpinóvić)   
    Patriotismo kaj pseŭdopatriotismo  (Ludoviko Zamenhof)  
    La nova najbaro (Glauco Rodrigues Corrêa)  
    En momento ekscita (Hilda Dresen)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 10
    Telefonaj mirakloj (Will Green)  
    La radio kontraŭ la malbeno de Babel-turo (Jerzy Uspienski)  
    Kiuj semas plorante (Éva Tófalvi kaj Oldrich Kníchal)  
    Ezopa fablo (Kolomano Kalocsay)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 11
    Kelkaj moroj en Belgio (Anne Tilmont)  
    Esprimo de sentoj en Esperanto (Edmond Privat)  
    Oni ne pafas en Jamburg (Mikaelo Bronŝtejn)  
    Iam, kiam (Mikaelo Bronŝtejn)  
    Vortfiguroj (Boris Kolker)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 12
    La ĉina gimnastiko tajĝiĉjuano  
    Logiko kaj sento (Edmond Privat)  
    Ombro sur interna pejzaĝo (Spomenka Štimec)  
    Jaroj kuras, jaroj flugas (Vladimir Samodaj) 
    Parolfiguroj (Boris Kolker) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 13
    Lando, el kiu vi volos neniam eliri (Donald Broadribb)  
    Ĉefaj formoj de la enkluba laboro (Boris Kolker)  
    La plej danĝera besto de la praarbaro (Tibor Sekelj)  
    Afrodita (Boris Kolker)   
    Sonfiguroj (Boris Kolker)   
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 14
    Ansero kiel edukisto pri bonaj manieroj (Vladimiro Bolŝakov)   
    La bona lingvo (Claude Piron)   
    Ĉu ni kunvenis vane? (Johán Valano)  
    Disiĝo (Mikaelo Giŝpling)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 15
    Kaptiloj de l' enamiĝo (Anatolo Dobrović)  
    La lingvo de okuloj (Aldona Kruzs)  
    Esperanto, la lingva kreaĵo de Zamenhof (Eŭgeno Bokarjov)  
    La vojo (Ludoviko Zamenhof)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 16
    Svislando: unueco kaj diverseco (Arthur Baur)  
    Eŭgeno Bokarjov -- esperantisto, sciencisto, pacbatalanto (Nikola Aleksiev) 
    Moderniĝo en la kaverno (Johan Hammond Rosbach) 
    Kisoj (Kolomano Kalocsay)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 17
    Priservado laŭ la japana maniero (Igoro Latiŝev)   
    IEM: La universala biblioteko de Esperanto (Herbert Mayer) 
    Zozo, la dek-sepa regulo de la Fundamento (Louis Beaucaire)  
    Rememoro pri Varna Kongreso (Nadija Andrianova) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 18
    Aplikata geofiziko (András Lukacs) 
    La interpretisto (István Nemere)  
    La avantaĝo paroli angle (Den Drown) 
    Eŭgeno Onegin (Aleksandr Puŝkin) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 19
    Enigmoj de Ludoviko Zamenhof (Boris Kolker)  
    La afiksoj de Esperanto (John Wells) 
    Aŭtuna rendevuo (Julian Modest) 
    Paĉjo (Marjorie Boulton)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 20
    Mikroskope vastaj horizontoj (Gianfranco Cazzaro)  
    Akvarelo (Aleksandro Logvin) 
    Eroŝenko, la blinda mondmigrulo (Kolomano Kalocsay) 
    Turo por fali. Partoj 1-2 (Vasilij Eroŝenko)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 21
    Turo por fali. Partoj 3-5 (Vasilij Eroŝenko)  
    Rankvarteto (Julio Baghy)  
    Kiel, kiam kaj kiom manĝi (Inna Litvina)  
    Kaj tamen ni ĝin atingis! (Gaston Waringhien)   
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 22
    Usonanoj vidataj de proksimo (Aleksandr Ŝalnev)
    Konversacia lingvaĵo en nia literaturo (William Auld)
    Natura ĉirkaŭaĵo (William Auld)
    La falsa aŭguro (Sándor Száthmari)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 23
    Amara ekzilo (Sergej Leskov)
    Neologismoj -- por kaj kontraŭ (Kolomano Kalocsay kaj Gaston Waringhien)  
    Saltego trans jarmiloj (Jean Forge)
    Ajno (Eŭgeno Miĥalski)   
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 24
    Kial usonano uzas Esperanton? (Joel Brozovsky) 
    Venas nun la periodo de disvastigo (Humphrey Tonkin) 
    Tertremo (Mauro Nervi) 
    Kritiko (Reto Rossetti)  
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 25
    Zamenhof kiel homo (Gaston Waringhien) 
    Pri novaj projektoj de internacia lingvo (Ludoviko Zamenhof)   
    Kial mi dediĉas tiom da tempo kaj energio al la afero Esperanto (William Auld)  
    Cent jaroj de literaturo en Esperanto (William Auld) 
    Vintra fabelo (Nikolaj Hohlov) 
    Lingva praktiko  
    
    LECIONO 26
    Pri Interreto per simplaj vortoj (Boris Kolker) 
    Danĝera libro pri danĝera lingvo (Sergej Kuznecov) 
    Mortis ASE, vivu SEU! (Simo Milojević)  
    Soneto pri Esperanto (Nikolaj Nekrasov)  
    Lingva praktiko  
    Mal (Mikaelo Giŝpling) 
  • Specimen:
    Tibor Sekelj [10]
    
    LA PLEJ DANĜERA BESTO DE LA PRAARBARO
    
    	Subite ni ekaŭdis de malproksime murmuron, kvazaŭ pluvo
    ekfalus sur la foliaron. 
    
    	Kumeŭaŭa eksidis kaj aŭskultis. Mi rimarkis maltrankvilon
    sur lia vizaĝo. Ni ambaŭ samtempe ekrigardis teren. Iom granda
    serpento preterrampis nin je duonmetra distanco, en granda hasto.
    Ankaŭ aliaj bestoj panike rapidis, ĉiuj en la sama direkto, eĉ ne
    rimarkante nian ĉeeston. Intertempe la stranga murmuro fariĝis pli
    forta.
    
    	- Kio okazis, Kumeŭaŭa? -- mi demandis.
    
    	- Venas la soldat-formikoj! Ankaŭ ni devas forkuri!
    
    	Mia unua penso estis rapide surgrimpi arbon, por savi nin,
    same kiel ĉe la alveno de la aproj. Sed apenaŭ mi komencis grimpi,
    la knabo donis al mi mansignon, ke mi descendu.
    
    	Li klopodis depreni la porkon de la fajro, sed li ne sukcesis,
    ĉar ĝi estis peza kaj varmega. Ĝi enfalis en la fajron. Mi volis
    helpi al li, sed jam estis tro malfrue. Ni jam eksentis sur niaj
    kruroj rampantajn formikojn. Per siaj dolorigaj pikoj ili igis nin
    eksalti. Tiam la knabo ekkriis, ke mi lin sekvu.
    
    	Li kuregis inter la arbustoj tiel rapide, ke apenaŭ mi
    sukcesis sekvi lin. Ni jam troviĝis je nur kelkaj metroj de la
    riverbordo, sur la loko, kie ni lasis nian pirogon. Antaŭ ol eniri la
    boaton, mia amiko forpuŝis ĝin de la bordo kaj ligis ĝin al subakva
    trunko. Sidante en la pirogo, de kelkmetra distanco, ni povis vidi,
    kiel la trunkoj, branĉoj kaj folioj, same kiel la herbejo kaj la
    tero, kovriĝas per milionoj kaj milionoj da formikoj. Ĉio fariĝis
    nigra, kvazaŭ nevidebla peniko sternus nigran farbon sur la tutan
    pejzaĝon. La spektaklo estis akompanata de murmuro, kiu nun kreskis
    al surdiga tamburado.
    
    	Subite mi rimarkis, ke ankaŭ la riverbordo antaŭ ni
    kovriĝis per maldika sed dense nigra kovrilo. Tiuj soldat-formikoj
    montris, ke ili eĉ la fajron ne timas. Ili ĝin atakas kiel ardan
    malamikon. Kompreneble, la unuaj dudek aŭ kvindek mil formikoj
    forbrulas, sed trans la cindron de iliaj kadavroj pasas multaj
    milionoj da kunuloj. Ŝajnas, ke ili marŝas en difinita direkto,
    transirante ĉiujn obstaklojn kaj neniigante antaŭ si ĉiun vivan
    estaĵon.
    
    	Ĉiam pli kaj pli da ili amasiĝis ĉe la riverbordo, je
    kelkdek metroj de ni. Ŝajnis al mi, ke ili preparas atakon kontraŭ
    nin. Mi ekrigardis la knabon, kaj lia trankvila sinteno ankaŭ min
    trankviligis.
    
    	Kaj nun okazis io, kion mi ne povis kredi, malgraŭ ke ĝi
    okazis antaŭ miaj konsternitaj okuloj. Multaj milionoj da formikoj
    kuniĝis sur malgranda spaco kaj kunpremis sin en grandan bulon.
    Komence ĝi havis grandecon de piedpilko, sed la insektoj de la arboj
    kaj la tero iom post iom alvenis por pligrandigi per siaj korpoj la
    pilkon, ĝis la alteco de mezstatura viro.
    
    	Tiam, kiam eĉ ne unu formiko estis plu videbla sur la arboj,
    la pilkego, kvazaŭ movita per magia forto, ekruliĝis en la akvon.
    
    	La nigra bulo ruliĝis direkte al la mezo de la rivero, dum
    samtempe la akvofluo ĝin portis rivermalsupren. Kiam ĝi atingis la
    mezon, la pilkego daŭrigis la antaŭeniron, ĝis ĝi atingis la
    kontraŭan riverbordon.
    
    	Ni mute rigardis la eksterordinaran vojaĝon de la vivanta
    pilkego. Pro emocio ni eĉ ne vorton interŝanĝis.
    
    	Ni eliris sur la teron. Nur nun mi rimarkis, ke niaj kruroj
    estas kovritaj de vezikoj pro la formikaj pikoj.
    
    	Alirinte al nia fajrujo, nur amason da cindro ni trovis. Sur
    ĝi kuŝis la skeleto de nia apro, tute blanka, purigita de la etaj
    sovaĝbestoj.
    
    Tibor Sekelj. Kumeŭaŭa, la filo de la ĝangalo. --
    Antverpeno -- La Laguna, 1979, p. 56-59.
    Mallongigita fragmento.
    
    	10. Tibor _Sekelj_ (1912-1988). Esperantistiĝis en 1929.
    Jugoslavo (naskiĝis en la hungar-parola parto de Slovakio kaj
    translokiĝis al la hungar-parola parto de Jugoslavio; sed oni nomis
    lin serbo!). Fakulo pri muzeoj. Estis membro de la Akademio de
    Esperanto, honora membro de UEA. Kelkaj liaj libroj: "Nepalo malfermas
    la pordon", "Premiitaj kaj aliaj noveloj", "Mondo de travivaĵoj",
    "Elpafu la sagon".
  • Pages: 278
  • Width: 148 mm
  • Height: 210 mm
  • Weight: 550 g
  • ISBN: 9290170883
  • Review:
    • De Donald Broadribb: Studlibro vere unika
    • De Paul Gubbins: Malpli PIV-a aŭ PAG-a, sed pli iva kaj aga
    • De Petko Arnaudov: Ĉu plenvalora lingvo?
    • De Valentin Melnikov: Gvidlibro tra Esperantujo
    • De Viktor Sapoĵnikov: Fiasko, ne katastrofo
    • De Liu Zijia: Ekregu Esperanton tiel perfekte kiel vian gepatran lingvon per Vojaĝo en Esperanto-lando
    • De Marc Bavant: Tre valora inspirfonto
    • De Ĵenja Amis: Oni trovos en ĉi tiu libro ĉion, kio faras Esperanto-parolanton vera esperantisto
    • De Boris Kolker: Pri "Vojaĝo" por la legantoj de "Komencanto"
    • De Lee Chong-Yeong: Por meznivelaj esperantistoj
    • De Nikolao Gudskov: Ĝua kaj kleriga vojaĝo
    • De Roland Thibault: Vojaĝo aŭ klubvespero
    • De Vytautas Šilas: KIEL SPERTIĜI EN ESPERANTO?
    • De Betty Chatterjee: Valore Inspira Libro
    • De Vladimir Samodaj: Vera enciklopedio en beletra-instrua formo
    • De Karla: Vojaĝo en Esperanto-Lando
    • De Vasil Kadifeli: Vojaĝo en Esperanto-Lando
    • Vojaĝo en Esperanto-lando: En 26 lecionoj riĉe ilustritaj la libro prezentas Esperanto-kulturon kaj historion, proponas legaĵojn el la E-literaturo kaj historio. El ĉeĥaj aŭtoroj aperis poemeto de Ŝtefo Urban kaj la 25-a leciono estas enkondukita per foto pri planto de E-arbo en Znojmo en la jaro 2000. Ĉiun lecionon finas kontrol-demandoj pri la lernata temo. Multaj malmulte konataj fotoj pri Zamenhof. (Miroslav Malovec - gazeto Starto (Ĉeĥio) n-ro 1/2006 (218))
    • Vojaĝo en Esperanto-lando de Boris Kolker: La libro Vojaĝo en Esperanto-lando, de Boris Kolker, estas bonega lernolibro por progresantoj. Ĝi enhavas multajn informojn pri la esperanta historio kaj tekstojn el diversaj mondregionoj. Estas tre ekzercaro en ĝi, kiu helpas al leganto plibonigi sian lingvokapablon. Mi ŝategis ĝin. Do la libro estas leginda. Mi rekomendas ĉi tiun libron al la gepartoprenantoj de Internacia Esperanto- Sumoo kaj al ĉiuj esperantistoj. (Kuraĝo (Brazilo) - Internacia Esperanto-Sumoo Januaro 2021)
    • Vojaĝo en Esperanto-lando: Mi kompletiĝis mian lernadon sukcese. Vojaĝo en Esperanto-Lando estas unu mirinda libro en kiu estas la verkaĵoj de aliaj verkistoj el diversaj landoj en la mondo. Legante la libron, vi vojaĝas ĉirkaŭ en Esperanto-Lando, vizitas multe da homoj de la pasinta ĝis la nuna tempo, aŭskultas iliajn rakontojn, kreskigas vian sciadon pri Esperanto kaj eĉ praktikas vian Esperanton per "Lingva Praktiko" parto. (Kora (Bui Thi To TÂM, Vjetnamio) - Internacia Esperanto-Sumoo Majo 2015)
  • Rating: Add my rating
Retmesaĝo de novaj
FEL ĉe Facebook
FEL ĉe Twitter

Studlibro vere unika


2002

Ni troviĝas en la virtuala klubo „Esperanto-lando”, kiu situas ie en Moskvo. Oni prezentas al ni dudek ses kunvenojn de la klubo, unu pli interesan ol la alia. La ĝenerala tagordo de la klubkunvenoj estas pli-malpli konstanta, kvankam ekzistas esceptoj – kelkfoje antaŭanoncitaj, kelkfoje (same kiel en „realaj” klubkunvenoj) kvazaŭ neanticipitaj.

Ekzemple, hodiaŭ ni partoprenu en la kvara kunveno (= „Leciono 4”). La prezidanto informas nin, ke hodiaŭ ni faros „ekskurson al Esperantaj memorigaj lokoj en Moskvo, ligitaj kun la malnova historio de Esperanto”. Li ankaŭ mencias, ke en kunveno post du semajnoj ni denove ekskursos, sed tiufoje al memorigaj lokoj „ligitaj kun la nova Esperanto-historio”. Ni ekskursas al domo, en kiu Ludoviko Zamenhof loĝis inter 1879 kaj 1881, kiam li studis en la medicina fakultato de la Moskva Universitato. Poste, ni ekvidas la universitaton mem, transiras al la muzeo de Tolstoj, kaj al konstruaĵoj ligitaj kun la historio de Esperanto en Rusio ĝis la mezo de la epoko de Stalin. Dume, nia gvidanto informas nin pri esperantaj eventoj rilatantaj al la vizitataj lokoj kaj la politika situacio.

Fininte la ekskurson, jen ni denove en la klubĉambro. Marjorie Boulton prelegas al ni pri peresperanta korespondado (t.e. ni legas tekston tiuteman, verkitan de ŝi.) Post la prelego ni transiras al literatura prezento: Ni legas selektaĵon el Metropoliteno de Vladimiro Varankin. Ĉi tiu rakonto rekte rilatas al la ideologiaj sintenoj de la 1930aj jaroj. Sekvas tiun legaĵon poemeto de Albert Goodheir pri „Totalismo”. Kaj ni legas detalan komentaron, kiu klarigas la nomojn kaj eventojn, menciitajn ĝis nun en la kunveno, kaj kiu atentigas pri lingvaj fenomenoj, kiujn ni bezonas speciale atenti.

En la tria parto de la klubkunveno venas lingvo-praktikado. Ni respondas al demandoj pri la enhavo de la legaĵoj, ni faras frazojn laŭ diversaj skemoj, kaj ĝenerale uzas Esperanton. Estas klare, per la demandoj, ke la legaĵoj celis ne nur ĝenerale distri nin, sed specife instrui nin pri nomoj, datoj kaj faktoj.

En siaj 26 lecionoj („klubkunvenoj”) Boris Kolker prezentas al ni unikan studlibron, ĉar ĝi ne nur celas utili al „progresantaj” studantoj de Esperanto, sed ankaŭ estas tre utila kleriga verko por la sperta esperantisto, kiu deziras pligrandigi sian scion pri la historio de la esperanta movado, sian konon de esperantlingvaj verkoj, sian scion pri la historio de Esperanto, kaj/aŭ volas trovi ekzercojn kaj prilingvaĵojn, kiuj povas progresigi ankaŭ lian Esperanto-kompetenton.

La temoj neniel estas nure Esperanto-rilataj, kvankam plejofte ili rilatas, almenaŭ nerekte, – se nur pro la fakto, ke ili estis ĉerpitaj el esperantlingvaj verkoj. Ni do legas pri la origino de Esperanto, la frua movado, pri vizitado al aliaj landoj kun notoj pri diversaj kulturoj, pri „La ĉina gimnastiko Tajĝiĉjŭan”; ni legas tekstojn pri prononcado, tekstojn el Esprimo de sentoj en Esperanto de Edmond Privat, kaj ĉerpaĵojn el multaj literaturaj verkoj. Ni konatiĝas kun Cezaro Rossetti, Julio Baghy, Raymond Schwartz, Mikaelo Giŝpling, Lorjak, Hilda Dresen, Kolomano Kalocsay, kaj granda nombro da aliaj verkistoj niaj. Kelkaj prezentaĵoj estas tre praktikaj, ekzemple, informoj kaj detaloj pri Interreto en la lasta leciono.

Du karakterizaĵoj de la libro elstaras: ĝia amplekso (pritraktanta preskaŭ ĉiujn aspektojn de la esperantismo), kaj la multvario en ĉiu el la lecionoj. Preskaŭ nenio en la libro celas nur distri sen informi. La emfazo pri la historio de Esperanto en Rusio, eble, estas iom tro forta – mi ŝatus legi egale ampleksajn informojn pri, ekzemple, la historio de Esperanto en Ĉinio, Vjetnamio, Irano kaj aliaj lokoj, kie la esperantismon konfrontis sociaj sintenoj, kulturoj, kaj ideologioj problemkaŭzantaj; legi pri la tre frapa interligiteco de la esperanta movado kaj spiritismo en Brazilo, k.c. Kompreneble, tio signifus du- aŭ tri-obligi la amplekson de la libro, do ne estus praktika.

La libro estas nedika, sed neordinare peza (duonkilograma!), ĉar presita sur altkvalita papero. Ampleksa kolekto de bildoj pri lokoj, homoj kaj libroj de Esperanto-lando kontribuas al la unikeco de tiu lernolibro-gvidlibro.

Salutinda verko, kiu abunde plenumas la promeson de sia subtitolo: „Perfektiga kurso de Esperanto kaj Gvidlibro pri la Esperanta kulturo”.

Donald Broadribb

Malpli PIV-a aŭ PAG-a, sed pli iva kaj aga


feb. 2003

Abundas studmaterialoj en Esperanto: malmultaj, tamen, estas pli ol nuraj lerniloj. Inter tiuj estas la Auld-a Paŝoj al plena posedo kaj la Boulton-a Faktoj kaj fantazioj: libroj, per kiuj eblas esplori plej rafinitajn punktojn de Esperantogramatiko aŭ konatiĝi kun nuancoj de Esperanto-stilo, sed kiuj samtempe malfermas fenestron al mondo pli vasta, pli riĉa: mondo malpli PIV-a aŭ PAG-a, pli – por tiel diri – iva kaj aga. Inter tiaj verkoj enkalkuliĝu nepre la Kolker-a Vojaĝo en Esperanto-lando.

Verdire, la titolo iomete erarigas. Leganto neniel vojaĝas, sed vizitas kvazaŭan – kaj mirinde aktivan – Esperanto-klubon. Ke oni vizitas, ne vojaĝas, implicite agnoskas la aŭtoro, tiel enkondukante sian libron, kiu estas verkita kvazaŭ taglibro de ideala Esperantoklubo, en kiu vi renkontiĝos kun steloj de la Esperanto-kulturo kaj ankaŭ kun (dume) malpli konataj Esperanto-landanoj (p.10). Ironie estas, ke, kiam en la reala Esperanto-lando multloke velkas la kluba vivo, en virtuala, Kolker-a Esperanto-lando, ĝi floregas. Apenaŭ imageblas la seniluziiĝo de vizitinto en la Kolker-a klubo, transpasante la unuan fojon la sojlon de malpli virt(ual)a klubo: en tiu ĉi senco – kaj nur en tiu ĉi – la libro trompas.

Krom tio, tamen, ĝi elstaras. Eĉ se laŭforme la libro radikas en ioma nostalgio, laŭteme ĝi prezentas la kulturon de Esperanto tia, kia ĝi estas: vasta, varia, viva. Do en ĉiu el la 26 lecionoj – prezentataj kvazaŭ kunvenoj de la klubo – troviĝas ĝis kvin plej diversaj legaĵoj, temantaj pri la historio, la socio, la literaturo de Esperanto, kune kun notoj kaj klarigoj pri lingvaj kaj aliaj eroj. Sekvas t.n. lingva praktiko, alivorte ekzercoj, inkluzive de kvizo pri la apartaj Esperantofaktoj en la leciono. La 17-a leciono, ekzemple, substrekas la internaciecon de Esperanto per tradukita ero pri Japanio; la konservadon de Esperanto per artikolo pri la Internacia Esperanto-Muzeo; la prozan literaturon de Esperanto per eltiraĵo el Beaucaire-a Fabelo de la verda pigo; kaj la poezian literaturon de Esperanto per poemo de Nadija Andrianova.

Kaj kiu vizitu la Kolker-an Esperanto-klubon? Principe, laŭ la kromtitolo de la libro, tiuj, kiuj volas perfektiĝi en Esperanto. Tial mankas gramatikaj klarigoj; nur ie-tie troviĝas flankaj rimarkoj pri lingvo-uzo.

La ekzercoj ne tiom streĉas la leganton kiom ekzemple en Paŝoj al plena posedo; eble pro tio, kaj kontraste al la Auld-a libro, mankas solvoj. Pro tio, kvankam unuopulo povus kun profito ekspluati la materialon en Vojaĝo en Esperanto-lando, la ekzercoj pli konvenas al grupa, klasĉambra pritrakto. Jen, parenteze, la ĉefa diferenco inter la du libroj: Auld celas lingvon, surbaze de kulturo; Kolker kulturon, surbaze de lingvo.

Tamen ne nur perfektiĝemuloj vizitu la klubon. Tiuj, ekzemple, kiuj alfrontos ekzamenon de Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj (ILEI), en kiu staras kutime ŝvitiga sekcio kulturaj konoj, nun pli trankvile dormos.

For la plendoj, ke malhaveblas enkonduka libro pri Esperanto-kulturo! Kaj espereble Vojaĝo en Esperanto-lando spronos al plia legado, al plia esplorado de la Esperanto-fenomeno.

Sed sendube, por pli spertaj, jam perfektiĝintaj esperantistoj – ĉu eblas? – kuŝas la unika valoro de la libro en la fotoj – hmm, ĉu tiel aspektis Jean Forge? – kaj en la biografiaj kaj literaturaj glosoj. Gratulindas la aŭtoro pro la amaso de detaloj, kiuj konstante memorigas pri faktoj duonforgesitaj, eble neniam konitaj. Ho, jes: Verdiro estis la pseŭdonimo de John Leslie, iama oficisto de Esperanto-Asocio de Britio. Ĉu tion mi iam sciis, aŭ ĉu mi simple forgesis? Ĉiaokaze – dankon pro la atentigo!

Tial, fakte, Vojaĝo en Esperanto-lando servas kiel eta enciklopedio; pro tio ĝi estas aparte bonvena. Ĉu do nun la estiminda kaj ege kapabla s-ro Kolker turnos sin al urĝe bezonata, tre utila, moderna Enciklopedio de Esperanto? Al mi ŝajnas, ke la vojaĝo jam komenciĝis...

Paul Gubbins

Ĉu plenvalora lingvo?


2002. №10 (97)
La kovril-pagho

Antaŭ ĉio, en la libro ne temas pri la gramatika perfektiĝo. Ĝi celas ion multe pli. Ĝi estas perfektiga kurso, ekzemple rilate al alproprigo de bona Esperanto-stilo.

Tiucele estas prezentitaj bonegaj tekstoj de aŭtoroj, kiuj posedas propran, malsaman, sed bonan Esperanto-stilon — klasikuloj de la Esperanta literaturo. Do, en la libro la aŭtoro ne teorias pri tio kiu estas la bona Esperanto-stilo. Li simple prezentas plurajn modelojn de tia stilo. Tiamaniere la leganto rapide kaj facile komprenas, ke la bona Esperanto-stilo ne signifas unuformigon de la esprimmanieroj de la esperantistoj. Konatiĝante kun la stilo de aliaj, ĉiu leganto intuicie lernas, kiamaniere li devas plibonigi sian propran stilon. Kaj tio estas bonega, ĉar la leganto samtempe komprenas kiom riĉa kaj multfaceta jam estas la Esperanto-literaturo.

Pri la teknika aranĝo de la libro: Nigraj literoj sur pala oranĝa fono estas tre bonaj, tamen pale-oranĝaj leteroj sur blanka fono apenaŭ estas legeblaj. Eble oni devus provi kiel aspektus sur tia fono verdaj literoj, aŭ la literoj estu simple nigraj, nur pli dikaj, aŭ iomete pli grandaj.

La aŭtoro skribas nur la nomojn latinliterajn en la originalo unue kaj en krampoj ilian esperantigitan formon, anstataŭ male. Do, la problemo pri la personaj nomoj en la libro ne estas bone prezentita.

Kiam oni tradukas iun verkon en la bulgaran kaj rusan lingvojn, la nomo de la aŭtoro kaj la nomoj de la personoj en la libro estas fonetike naciigitaj, t.e. bulgarigitaj, respektive rusigitaj. Mankas vortoj skribitaj per aliaj alfabetoj. Laŭ mi, kiam la personaj nomoj aperas en Esperanto-libro ili devas esti esperantigitaj. Tio estas necesa pro la principo de lingva egalrajteco. Kaj tio jam pli kaj pli okazas. Ekzemple, en la geografia poŝatlaso ĉiuj nomoj aperas esperantigitaj. En la geografiaj mapoj, aperintaj suplemente al Monato ĉiuj nomoj estas esperantigitaj. Okazas ankaŭ, ke aperas kaj esperantigitaj kaj neesperantigitaj nomoj. En la nova PIV la esperantigitaj nomoj jam estas pli multaj ol en la antaŭa PIV.

La uzo de nacilingvaj nomoj en Esperantaj libroj indikas al senvoĉe esprimita deklaro, ke tamen Esperanto estas ne plenvalora lingvo. Kaj samtempe manifestiĝas neegalrajta trakto de la lingvoj. La nomojn, kiuj estas skribitaj originale per la latina alfabeto, oni enŝovas en la tekston tiel, kiel ili skribiĝas en la nacilingvaj libroj, sed la nomoj ĉinaj, japanaj, arabaj k.a. ne havas la saman trakton — oni skribas ilin latinigite, kaj tuj aperas la demando, kial ne kiriligite aŭ hebreigite?

Tio estas grava problemo kaj jam delonge estas tempo ĝin vaste diskuti kaj juste solvi. Nun eĉ kiam oni esperantigas nomojn, foje tio rilatas kaj al la propra nomo kaj al la familia nomo, foje esperantigita estas nur la propra nomo, sed ne la familia. La problemo estas tikla, sed ege granda kaj oni, precipe la Akademio de Esperanto, devas trakti kaj solvi ĝin plej demokratie kaj konsekvence. Ĝis kiam oni tion prokrastos?

Petko Arnaudov

Gvidlibro tra Esperantujo


n-ro 1 (Septembro 2007), p. 89-90
En la mondo abundegas diversaj elementaj lernolibroj de Esperanto, tamen post fino de elementa kurso la novulo ofte ne scias, kien moviĝi plu. Multaj perdiĝas senspure, se ne ricevas ĝustatempe konvenan helpon.

Do por eduki aktivajn kaj konsciajn esperantistojn treege gravas progresigaj lernolibroj. Ili fakte ne multas: oni povas rememori “La tutan Esperanton” de H.Seppik kaj “Paŝojn al plena posedo” de W.Auld... kaj en 1992 al ili unuafoje aldoniĝis “Vojaĝo en Esperanto-lando-” de Boris Kolker – elstara Esperanto-instruisto, kies baza lernolibro, famaj “Metodikaj ellaboraĵoj...”, estis multfoje reeldonita pirate-samizdate (ne pro neglekto de aŭtorrajtoj, sed pro tio ke en Sovetio ion similan ne eblis eldoni oficiale) kaj dum preskaŭ 30 jaroj restas konsiderata la plej bona lernolibro por ruslingvanoj. “Vojaĝo en Esperanto-lando” iĝis ties logika daŭrigo.

La publiko tuj aprezis tiun perfektigan kurson. La unua eldono disvendiĝis, sekvis la dua kaj la tria – jen evidenta pruvo, ke la libro estas ŝatata kaj bezonata. La tria eldono, aperinta jam sub aŭspicio de UEA, aspektas vere lukse, kompare kun la modesta unua, produktita en Moskvo, en malfacilaj kondiĉoj de ĵus disfalinta Sovetunio.

Kompare kun la menciitaj libroj de Seppik kaj Auld, “Vojaĝo...” estas pli atentokapta. Ĝi priskribas imagitan landon (fakte, lokojn iel ligitajn kun Esperanto en pluraj landoj), agadon de imagita E-klubo (tia, kia devus esti ideala klubo). Ĉiu el 26 lecionoj enhavas multajn komentojn, kreajn taskojn, ekzercojn (tute ne ŝablonajn kaj ne enuajn), demandaron-kvizon. Estas zorge selektitaj fragmentoj el Esperanto-literaturo – proza kaj poezia, klasika kaj moderna, de plej diversaj ĝenroj. Enestas ankaŭ artikoloj (kelkajn jam eblas nomi klasikaj) pri bona kaj malbona prononcadoj, pri esprimo de sentoj en Esperanto, pri neologismoj k.a. La libro ne nur instruas libere regi la lingvon, sed ankaŭ edukas artan guston, donas multajn gravajn kaj utilajn sciojn – do diligenta kursfininto povos ankaŭ bonstile verki. Paralele oni perfektigas sian ĝeneralan erudicion per popularaj artikoloj pri radio kaj poŝtelefonoj, pri ĉina gimnastiko kaj japana priservado, pri gravaj temoj el psikologio, logiko k.a. Ilustraĵoj montras fotojn de interesaj lokoj, portretojn de E-aktivuloj, poŝtmarkojn kaj aliajn filatelaĵojn dediĉitajn al Esperanto.

Do la libro ne simila al ĉiuj aliaj, informriĉa, alloga kaj utila. Indas akiri. Se vi tamen malsukcesis kaj la stoko estas elĉerpita (tio estas tre probabla: “Vojaĝo...” staras pinte de furorlistoj) – ne malesperu tute, sed pacience atendu la kvaran (eventuale kvinan ktp.) eldonon, kiuj nepre devas sekvi.

Valentin Melnikov

Fiasko, ne katastrofo


1995. №5 (24)

Antaŭ mi kuŝas lernolibro. Peza. Tro peza. Ĝi estas forte stampita de la sovetia pasinteco, kiam ajna publikigaĵo komenciĝis de politika temo kaj finiĝis per ĝi. Nu, kion fari — la bontono postulis respeguli aktualecon de la kuranta politika linio de la reganta partio.

Malgraŭ tio, ke la Partio finis regi la jaron antaŭan al la eldono, la lernolibro de B.Kolker tamen serveme respegulis la lastan kanton de l' mortinta sistemo. Temas pri la notora “perestrojko”, kiu trovis respegulon en la unua leciono. Ne multaj jaroj pasis, sed por la junuloj la temo estas embarasiga. Ĉe la plenkreskuloj ĝi elvokas agacon, nervozemon kaj deziron formeti la libron. Des pli, ke la libro daŭre politikece prezentas la historion de esperanto en Sovetio.

Mi tute ne volas diri, ke historia temo ne taŭgas por evoluigi lingvoscion. Ĝi nur ne devas esti tendence politikoza. Konfuziga. Entute mi riproĉas ne la aŭtoron, sed la malbonan heredon de l' pasinteco nepre forigendan el nia nuna vivo.

Bedaŭrinde, la libro baziĝas ne nur sur la panpolitikismo, sed ankaŭ sur la mito pri utilo. Kaj tiu ĉi putra dento sidas multe pli profunde en nia mentaleco, ol la kutimaĉo ĉiel respekti la regantan partion.

La mito tekstas: ĉiu okupo devas esti laŭeble utila. En nia okazo, se vi studas esperanton, vi nepre devas ekscii kiel eble plej multe pri ĝi jam dum studado. Tio donas impreson, ke la lingvo mem, la studado de la lingvo, estas afero bagatela kaj tempoperdiga. La utilaj scioj pri la objekto ombrigas la objekton mem. La libro estas superfarĉita per tre-tre utilegaj scioj pri esperanto. Sed ja tiucele ekzistas enciklopedioj, ĉu ne? Inundo da faktoj nur obstaklas la propre perfektiĝan procedon pri la lingvo. Ni ja ne studas, ekzemple, historion, uzante nur diversajn faktojn. Devas regi difinita logiko, teorio, tendenco. Ĝuste tio mankas en la prezentitaj “scioj” pri la…

Cetere, B.Kolker sentas tion. En sia antaŭparolo li rekte diris, ke iu ajn instruisto povas aldoni aŭ redukti prezentitajn ekzemplojn. Ili ne konsistigas tutecon.

La bonan flankon de la libro montras kelkaj klasikaj tekstoj kaj poemoj, tute konvenaj al la subtitolo — perfektiga kurso. Kelkajn el ili mi kun granda plezuro relegis. Paradokse, sed la tekstoj sen apoteozo pri la lingvo donas pri la lingvo multe pli klaran imagon.

Nepras kelkaj vortoj pri la kvizomanio, tiu flanka infano de ludoteorio. La ideo kompili la libron ne seka, sed eĉ amuza, laŭ si mem estas ideo nobla. Sed oni devas konsideri, ke la ludo ekzistas por la ludo mem. Ĝi estas memsufiĉa. Pluraj sukcesaj provoj kontrabande trudi ion al logiko de ludo nur evidentigis, ke kompili ludeskan lernilon estas multe pli komplike, ol kompili lernolibron klasikan. Sparko de humuro estas kaprica sparko. La aŭtoro fiaskis. La demandoj de la kvizoj estas senenergiaj, adresitaj nur al memoro, sed ne al la kapablo cerbumi, cerbumi rapide.

Tamen fiasko ne estas katastrofo: ja al ni plu restas la plur-eldona perfektiga kurso de William Auld Paŝoj al plena posedo, montranta, ke ne ĉio nova estas valora.

Plurloke estas dissemitaj malĝustaĵoj, ekzemple pri la vivojaroj de Pasternak (1899–1977!?); folaj vortoj (taŝo k.a.) donas impreson pri nesufiĉaj aŭtora kaj redaktora polurado. Sed tio estas jam bagatelo.

Viktor Sapoĵnikov

Ekregu Esperanton tiel perfekte kiel vian gepatran lingvon per Vojaĝo en Esperanto-lando

Publikigita ĉe
reta gazeto El Popola Ĉinio, aprilo 2006
Tuj kiam mi unuafoje ekvidis la libron Vojaĝo en Esperanto-lando, mi ekamis ĝin, same kiel knabino enamiĝas al sia amato je la unua rigardo.

Verkita de Boris Kolker, Vojaĝo en Esperanto-lando estas perfektiga kurso de Esperanto kaj gvidlibro pri la Esperanta kulturo. Ĝi konsistas el pli ol 100 tekstoj – rakontoj, poemoj kaj artikoloj, kaj estas dividita en 26 lecionojn, kiuj enhavas meze po kvar tekstojn kun abundaj komentoj kaj lingvaj ekzercoj.

La unua eldono de la libro aperis en Moskvo en 1992; la dua -- en Roterdamo, en 2002. Iuj lecionoj estas enretigitaj. Plejparto de la libro estas tradukita en la japanan lingvon. Ligo Internacia de Blindaj Esperantistoj (LIBE) produktis kompaktan diskon kun voĉlego de la libro.

Naskiĝinta en 1939, Boris Kolker estas instruisto de lingvoj kaj tradukisto. Rusiano kaj iam sovetiano, ekde 1993 -- usonano. Doktoro pri lingvoscienco, li verkis disertacion esperantologian. Aŭtoro de tri Esperanto-lernolibroj (la aliaj du libroj estas Esperanto en 16 Tagoj kaj Lernolibro de la Lingvo Esperanto en la rusa lingvo), interlingvistikaj artikoloj kaj recenzoj. Membro de la Akademio de Esperanto. Honora Membro de UEA. Kunredaktoro de la internacia gazeto "Monato". Dum du jardekoj li gvidis amasan korespondan kurson en Rusio, en kiu diplomiĝis preskaŭ 900 personoj. Nun gvidanto de la Internacia Perfektiga Koresponda Kurso (IPKK) . Li prelegis kaj publike parolis en pluraj Universalaj Kongresoj de Esperanto (ekde la 48-a UK en la jaro 1963). Dum la 89-a UK en Pekino li gvidis du seminariojn en la Kleriga Lundo.

Laŭ la antaŭparolo, la libro celas perfektigi krean lingvoregadon, prezenti en facile digestebla formo la Esperantan kulturon kaj igi la vivon de Esperanto-kluboj multe pli varia kaj interesa. Sed tio ne estas ĉio. "Vojaĝo" instigas aĉetadon kaj legadon de bonaj libroj kaj klare nomas tiujn librojn. Ĝi preparas la studanton por la internaciaj ekzamenoj. La ekzercoj en la "Lingva praktiko" estas nebanalaj, ili evoluigas ĉe legantoj memstaran pensadon kaj imag-povon. Tiu neordinara lernolibro trejnas la studantojn por ke ili fariĝu kompetentaj kursgvidantoj, klubestroj, prelegantoj, redaktoroj, verkistoj, tradukistoj, lingvaj reviziantoj, esploristoj, aktivuloj kaj gvidantoj de landaj kaj internaciaj Esperanto-organizaĵoj.

Antaŭ ol verki tiun ĉi artikolon, mi korespondis kun Boris Kolker, kiu liveris al mi abundajn rilatajn materialojn pri la libro. Mi ankaŭ petis lin skribi ion por nia reta revuo El Popola Ĉinio; jen lia respondo:

Estas por mi granda plezuro alparoli ĉinajn kaj alilandajn legantojn de El Popola Ĉinio, unue, ĉar antaŭ jardekoj mi estis loka peranto de tiu revuo; kaj due, ĉar mi konservas varmajn rememorojn pri la 89-a Universala Kongreso de Esperanto, pri Pekino kaj pri ĉinoj – esperantistoj kaj neesperantistoj. Estas mia revo, ke mia libro kontribuu al plialtigo de lingva nivelo en Esperantujo kaj speciale de ĉinaj esperantistoj, kiuj ludos ĉiam pli gravan rolon en Esperantujo. Kaj por la fino – citaĵo el la Antaŭparolo:

"La homo, kiu perfekte regas Esperanton, profunde konas ĝiajn kulturon kaj idearon, neniam forlasos Esperanto-landon. Statistika esploro montris, ke esperantistoj vivas pli longe ol averaĝaj socianoj: do Esperanto estas eliksiro de longviveco. Ni vivu longe kun Esperanto kaj Esperanto vivu ĉiam kun ni!"

Ni dankas Boris Kolker pro lia kontribuo al nia Esperantujo kaj gratulas pro la apero de la tria eldono de Vojaĝo en Esperanto-lando.

Liu Zijia

Tre valora inspirfonto

La verko de Boris Kolker estas tiom vaste celebrata, ke malfacilas aldoni ion novan. Eble tamen indas rediri, ke la elektitaj tekstoj konsistigas tre praktikan krestomation, en kiu facilas pluki tekstojn, eĉ por mallongdaŭra studsesio, eĉ por diversnivela publiko, kaj ĝuste tio estas ofta okazaĵo en la vivo de Esperanto-instruisto.

Krom tio, aparte valoras la ekzercoj, multajn el kiuj oni povas uzi memstare, sendepende de la leciona teksto. Tre pozitivan reagon mi ricevis de la lernantoj en ĉiuj ekzercoj pri-proverbaj: miksitaj proverboj, nekompletaj proverboj, analizo de proverboj ktp. Mirinde, kiel trafa proverbo kapablas paroligi la plej timemajn lernantojn, kiam oni petas de ili imagi cirkonstancojn, en kiuj la proverbo povus aplikiĝi, aŭ kiam oni petas iliajn opiniojn pri la signifo, la ĝusteco kaj eĉ la formo de la koncerna esprimo.

Interese estas, ke inter la tekstoj troviĝas pluraj simplaj poemoj, kun facila vorttrezoro, kio ebligas fokusigi la lernantojn pri sintaksa deĉifrado kaj eĉ sendolore sorbigi al ili bazajn nociojn pri metriko kaj rimo -- lige kun la proverboj, ofte rimiĝantaj kiel "plej facile promeso rimiĝas kun forgeso"...

Entute la verko ĉiel spronas la inspiron de la instruisto kaj donas al li aŭ ŝi riĉegan materialon por konstrui siajn kursojn.

Marc Bavant

Oni trovos en ĉi tiu libro ĉion, kio faras Esperanto-parolanton vera esperantisto

Publikigita ĉe
TEJO Tutmonde, 2006, numero 1
Ni esperantistoj fieras pri nia literature – kaj ni havas ĉiujn kialojn por tio. Ni havas originalan kaj tradukitan literaturon de ĉiuj ĝenroj, ĉiajn vortarojn kaj lernolibrojn, librojn por komencantoj... Sed ĉiam restis granda manko en tiu ĉi listo: ni ne havis librojn por progresintaj esperantistoj. Aŭ, pli precize, ni ja havis kelkajn (kiel Paŝoj al Plena Posedo de William AULD) – sed eĉ post legado de ili, novaj esperantistoj ofte perdiĝis en la Esperanto-komunumo, plena je subtilaĵoj, nomoj, faktoj, aludoj kaj la tuta aro da mallongigoj ne konataj al la komencantoj. Ja daŭras sufiĉe longe akiri (de E-libroj, revuoj, instruistoj) ĉiujn informojn por esti bone edukita esperantisto, kiu konas la bazajn faktojn kaj ankaŭ malpli konatajn informojn pri Esperanto kaj ĝia historio...

Tiel estis... antaŭ la publikigo de Vojaĝo en Esperanto-lando de Boris KOLKER. Tiu ĉi libro estis tiel sukcesa ke ĝi fariĝis la plej vendata Esperanto-libro, kaj en 2005 UEA publikigis la trian eldonon de tiu ĉi unika libro (la unua eldono estis publikigita en 1992 en Moskvo, la duan eldonon publikigis UEA en 2002 – ĝi estis elĉerpita ene de malpli ol du jaroj).

La ŝanĝoj inter la dua kaj la tria eldonoj ne estas tre signifaj: la tuta stilo, ege ŝatata de esperantistoj, estas konservita: estas la sama kolorplena kovrilo, la samaj belaj ilustraĵoj de Francisco VEUTHEY – eĉ la kvanto de paĝoj restas la sama! Do, kio novas? Unue, la formato: ĝi fariĝis pli granda (kvankam la prezo estas la sama kiel por la antaŭa eldono), do, la tekstoj estas pli facile legeblaj. La ilustraĵoj kaj la fotoj aspektas pli bone en la pli granda versio kaj estas pli kontrastaj; iuj fotoj kaj bildoj estis aktualigitaj; estas ankaŭ kelkaj novaj ilustraĵoj. Krome, la libro fariĝis malpli dika kaj malpli peza je preskaŭ triono, pro la uzo de malpli dika papero – tamen, la kvalito neniel suferis pro tiu ĉi ŝanĝo.

Esperantujo ne restas sur unu loko – aperas novaj libroj, retpaĝoj ŝanĝas siajn adresojn, iuj famaj esperantistoj forpasas... Ĉiuj ŝanĝoj kiuj okazis en Esperantujo de 2002 ĝis 2005 estas spegulitaj en la libro – ĉiuj tekstoj kaj klarigoj estas aktualigitaj kaj korektitaj; estas tie ankaŭ mencio pri la novaj libroj (kiel Sed homoj kun homoj de Z. Sikosek), freŝaj faktoj, ekzemple, pri la interreto kaj la retpaĝoj pri Esperanto. Krome, estas tie kelkaj novaj tekstoj (kiel ĉarma kanto En nia mondo – Valso por vojaĝantoj verkita speciale por la libro, elĉerpaĵo de Neniu ajn papilio de Trevor STEELE, informoj pri planlingvoj, klarigoj pri neologismoj kaj neoficialaj vortoj kaj afiksoj en Esperanto). Sed la plej signifa ŝanĝo por multaj esperantistoj estas aperigo de indekso de nomoj, kio tre faciligas la uzadon de la libro.

Sed kial ĝuste tiu ĉi libro fariĝis la plej bone vendata libro en Esperantujo? La respondo, verŝajne, estas kaŝita en la nomo de la libro: "Perfektiga kurso de Esperanto kaj Gvidlibro pri la Esperanta Kulturo". La libro estas ne nur lernolibro por tiuj kiuj finis la elementan kurson kaj bezonas ne tro malfacilajn tekstojn por lega praktiko: ĝi estas eta, sed tre informplena enciklopedio de Esperanto – kiu certe estas pli ol simple lingvo. La legantoj trovos respondojn al multaj demandoj pri la historio kaj kulturo de Esperanto, pri la faktoj kaj mejloŝtonoj de Esperanto-historio – la vivo kaj filozofio de ZAMENHOF, pioniroj de la E-movado, E-organizaĵoj kaj la plej gravaj E-eventoj. Ili konatiĝos kun E-muzeoj, radioj, revuoj kaj paroloj de la plej eminentaj esperantistoj. Krome, oni trovos "tradukojn" de la plej gravaj mallongigoj uzataj de esperantistoj – unuvorte, oni trovos en la libro ĉion, kio faras Esperanto-parolanton vera esperantisto.

Aldone al la tekstoj pri Esperanto kaj esperantistoj, oni trovos en la libro ankaŭ fragmentojn de iuj famaj verkoj de E-literaturo (prozo kaj poezio, ekde klasikaj ĝis nuntempaj) kaj ankaŭ tekstojn pri diversaj interesaj temoj – ekz., pri la populara scienco, stilistiko kaj eĉ am-kaptiloj! Estas tie ankaŭ multaj tekstoj pri diversaj landoj, kiujn mi persone ŝatis plej multe. La plejparto de la tekstoj estas verkitaj originale en Esperanto, kelkaj el ili – speciale por la libro; kelkaj tekstoj estis pruntitaj de E-revuoj kaj kelkaj estis tradukitaj de ne-E-aj fontoj. Ĉiuj tekstoj progresas de simplaj ĝis sufiĉe malfacilaj. Fine de ĉiu ĉapitro estas demandoj por sinkontrolo.

Krom ĉio ĉi, la libro helpas disvolvi la personajn ecojn: oni trovos tie diversajn ekzercojn ne nur pri la lingvouzo, sed ankaŭ por rezonado kaj disvolvado de bona literatura gusto (ekz., verki eseojn pri diversaj temoj). Iuj ekzercoj estas seriozaj (ekz., klarigi aŭ skribi prepoziciojn kun paronimoj – similsonaj, sed malsam-signifaj vortoj, kunigi partojn de E-proverboj ktp.), iuj estas humuraj (ekz., krei artefaritan lingvon kaj verki amleteron en ĝi).

Laste – sed ne balaste! – estas tre elstara stilo de la libro: ĝi estas verkita en la nomo de gvidanto de E-klubo. Ĉiu leciono estas renkontiĝo en virtuala klubo "Esperanto-lando", kun multaj "gastoj" kaj aktivaĵoj, planoj por la estonteco, ferioj – senlima inspiro kiel organizi aktivaĵojn de via loka grupo! Iuj kritikantoj diras, ke la bildo pri E-aktivaĵoj en la libro estas tro "idealisma" – jes, eble, sed ni ĉiuj povas strebi al ideala klubo kaj adopti kelkajn "aktivaĵojn" de "Esperanto-lando"!

Mi rekomendas tiun ĉi libron al ĉiuj kiuj ankoraŭ ne havas ĝin: ekde freŝbakitaj komencantoj ĝis la plej spertaj esperantistoj, por uzi ĝin dum siaj lecionoj kaj eble eĉ lerni ion novan. La sola afero kiun mi volus vidi en la venontaj eldonoj (kaj mi certas ke ili estos!) estas indekso de terminoj kaj gloso de mallongigoj.

Ĵenja Amis

Pri "Vojaĝo" por la legantoj de "Komencanto"

Publikigita ĉe
Komencanto (Rusio), 2003, n-ro 3
Pri la dua eldono de mia libro "Vojaĝo en Esperanto-lando. Perfektiga kurso de Esperanto kaj Gvidlibro pri la Esperanta kulturo" aperis multe da pozitivaj recenzoj kaj prezentoj en multaj landoj. Mi klopodos diri al la legantoj de la gazeto "Komencanto" ion, kio ne estis dirita antaŭe.

Mi komparus "Vojaĝo"-n kun luksa restoracio, en kies menuo troviĝas cento da bongustegaj, delikataj pladoj (=tekstoj), kiujn oni manĝas dum 26 vizitoj (lecionoj). Tiamaniere oni ne nur ĝuas la vivon, sed ankaŭ plivastigas sian horizonton.

Malgraŭ tio, ke la tekstoj estas diversaŭtoraj, diverstemaj kaj diversspecaj, la leganto havas neklaran senton, ke io ilin unuigas. Sed kio? Mi diros al vi la sekreton: mia persona gusto. Mi zorge elektis nur tiajn tekstojn, kies aŭtoro mi volonte estus. Tial la libro estas mirinde unueca malgraŭ sia granda diverseco.

Oni jam skribis, ke "Vojaĝo" celas perfektigi krean lingvoregadon, prezenti en facile digestebla formo la Esperantan kulturon kaj igi la vivon de Esperanto-kluboj multe pli varia kaj interesa. Sed tio ne estas ĉio. "Vojaĝo" instigas aĉetadon kaj legadon de bonaj libroj kaj klare nomas tiujn librojn. "Vojaĝo" preparas la studanton por la meznivela ekzameno de UEA/ILEI (por tio sufiĉas detala trastudo de duono de la lernolibro) kaj estas bona bazo (kun kelkaj aliaj libroj) por pli altaj ekzamenoj - supera kaj instrukapabliga.

La ekzercoj en la "Lingva praktiko" estas nebanalaj, evoluigas memstaran pensadon kaj krean fantazion.

Tiu neordinara lernolibro preparas la studantojn fariĝi kompetentaj kursgvidantoj, klubestroj, prelegantoj, redaktoroj, verkistoj, tradukistoj, lingvaj reviziantoj, esploristoj, aktivuloj kaj gvidantoj de landaj kaj internaciaj Esperanto-organizaĵoj.

Sed kial mi diras al vi tion? Havigu al vi ekzempleron de "Vojaĝo" kaj ekposedu ĉion menciitan supre. Via esperantista sorto estas en viaj manoj. Aliĝu al centoj kaj miloj da "vojaĝantoj", kiuj vojaĝas kun plezuro kaj utilo per "Vojaĝo"!

Boris Kolker,
via ĉiĉerono en Esperanto-lando

------------------------
Perfektiĝo per "Vojaĝo" estas granda avantaĝo: edukado.net/instruilo.jsp?id=144 albeo.tripod.com/Okemo/Okem45.htm albeo.tripod.com/Okemo/Okem46.htm esperanto.mv.ru/Vojagxo/index.html esperanto-usa.org/antauxparolo.html esperanto-tx.org/kunvojagxantoj

Boris Kolker

Por meznivelaj esperantistoj

Publikigita ĉe
La Lanterno Azia (Koreio), 2003, n-ro 8-9
"Saluton, amiko! Jes, en nia komforta aŭtobuso, vojaĝonta en Esperanto-lando, estas unu libera loko. Kion ni faros dum la vojaĝo? Ni konatiĝos kun la historio, kulturo, kutimoj, vidindaĵoj de tiu belega lando, kun ĝiaj plej interesaj homoj. Kaj ni tiel profunde studos ĝian lingvon, ke vi povos fariĝi civitano de tiu lando, kiu ne estas sur la geografia karto. Mi diros al vi sekreton: se vi montros vin interesiĝema, laborema kaj kapabla, ĉe la fino de nia vojaĝo vi, eble, eĉ ricevos propran pecon da tero sur la plej alta monto de tiu lando - Verda Parnaso. Okupu do la lokon, amiko, kaj vojaĝu kun ni! Ek!"

Tiel la aŭtoro enkondukas nin en sian libron. Kiel la subtitolo de la libro indikas, la libro estas tre bona lernolibro por meznivelaj esperantistoj, kiuj volas scii pli pri Esperanto-kulturo kaj perfektigi sian lingvan regon de Esperanto. Eldonita unue en 1992, la nuna eldono de 2002 estas tute reviziita kaj renovigita.

La libro havas 26 lecionojn. Ĉiu leciono havas 3-4 mallongajn legaĵojn amuzajn kaj facile legeblajn pri diversaj aspektoj de Esperanto-kulturo kaj pri diversaj landoj. KOMENTARO bone klarigas signifojn de esprimoj, propraj nomoj kaj esperantaj aferoj. Poste troviĝas LINGVA PRAKTIKO - ekzercoj por repondi en Esperanto al diversaj bone selektitaj demandoj.

Estas supozate, ke la studanto jam bone konas bazan kurson de Esperanto kaj havas bonan vortaron. La lernolibro estas uzebla por memstara, koresponda aŭ klasa studado. Ankaŭ tiuj, kiuj libere regas Esperanton, trovos la libron utila: unue, ĉar ĝi enhavas elstarajn literaturajn tekstojn; due, ĉar ĝi estas siaspeca moderna enciklopedieto de Esperanto kun multaj ĝisdatigitaj kaj malfacile troveblaj informoj; trie, ĉar ĝi ebligas radikale plibonigi la vivon de Esperanto-kluboj; kvare, ĉar ĝi havigas al ni riĉan materialon, racian, emocian kaj uzeblan en la ekstera informado. La libro estas bona referencaĵo por prepari sin al la meznivela internacia ekzameno de ILEI/UEA.

Aperas en la libro fotoj de Lee Song-Yun (Junĉjo), parolanta al radio-amatoroj, kaj de mi, parolanta kun d-ro Zaleski-Zamenhof, nepo de Ludoviko Zamenhof, kreinto de Esperanto.

Lee Chong-Yeong

Ĝua kaj kleriga vojaĝo

Publikigita ĉe
Eventoj numero 0047, 1 februaro 1994
Nova esperantisto ne ĉiam scias la vojon al la Esperanto-komunumo, kaj ofte kurs -- kaj klubgvidantoj ne bone scias montri tiun vojon. Tio estas unu el la kialoj, pro kiuj perdiĝas novaj entuziasmaj esperantistoj. Povas helpi al ili, kaj al organizantoj de la kluba laboro -- nova libro de Boris Kolker "Vojaĝo en Esperano-lando", dediĉita al tiuj, kiuj jam kontentige posedas la lingvon, sed nur komencas partopreni la esperantistan vivon.

La libro konsistas el 26 "lecionoj" (kiuj samtempe estas iuj modelaj klubkunsidoj), kaj al la aŭtoro, kiu mem estas eminenta esperantisto, "helpas" en tio aliaj eminentuloj (L. Zamenhof, G. Waringhien, K. Kalocsay, E. Privat, J. Wells...), kies tekstoj estas abunde uzataj en la libro.

Oni povas multon ekscii pri historio, literaturo, stilo de Esperanto, konatiĝi kun bone elektitaj beletraĵoj, pecoj pri vivo kaj moroj en diversaj landoj. Ĉiu teksto estas abunde provizita per tre utilaj komentoj; post ĉiu leciono troviĝas ekzercoj por studemuloj, sed faritaj tute ne dokte-tede, sed tiel, ke la homo ĝuu la ekzercadon...

La libro estas kompilita laŭ la sperto de la kluborganizanto en Rusio, pro tio ĝi enhavas multe da materialoj pri tiu lando, ties aktualaĵoj (iom, bedaŭrinde, malnoviĝintaj) kaj e-movado. Eble, tia akcento estas manko por la internacia leganto, tamen spertoj de multjara sukcesa movadorganizanto nepre utilos sendepende de la lando kaj kontinento.

Do, progresantoj, instruistoj kaj klubgvidantoj, aperis libro nepre utila kaj bezonata por vi!

Nikolao Gudskov

Vojaĝo aŭ klubvespero

Fininte la kurson, Vojaĝo en Esperanto-Lando, ĉu mi sentas min kiel la vojaĝanto forlasanta la kunvojaĝantojn post riĉa kaj ĝoja ekskurso tra vasta lando? Aŭ ĉu mi forlasas virtualajn ĉeestojn en iu Esperanto renkontiĝo ie ajn sur tiu planedo? Ŝajnas ke mi faris ambaŭ samtempe: mi vojaĝis kaj mi ĉeestis dudek ses Esperanto-klubvesperojn.

Ĉu vojaĝante ĉu ĉeestante klubvesperojn, ĉiu deziras agrablan sperton. Mi ne nur legis tiun verkon, mi ankaŭ studis ĝin. Mi ne havintus kuraĝon tralegi ĝin kaj klopodi respondi ĉiun demandon de la lingva praktiko se ĝi ne estus legebla, klera, kaj malfermita al la granda Esperantujo. Ekde la plej facilaj eltiraĵoj de verkoj, tradukitaj aŭ originalaj, ĝis la plej malfacilaj versaĵoj, mia intereso neniam malakceliĝis. Ĉiu leciono au ĉapitro invitis min al la sekvanta.

Nun mi bone komprenas la internan ideon. kabeismon, Ĉe-metodon, la rolon de la danĝera lingvo, la celon de Zamenhof, kaj mi preterlasas multajn ceterajn ideojn troveblajn en tiuj ĉi paĝoj. Tiu gvidlibro malfermas la pordon, aŭ plej bone dirite, la okulojn antaŭ la vasta panoramo de tiu vigla lingvo. Per ĝi oni diskutas pri geofiziko kaj geopolitiko, amo kaj malamo, sciencoj kaj emocioj, vivo kaj morto. Boris Kolker konatigas al ni la unuajn grandajn verkistojn de la lingvo kaj eĉ nunajn ne ankoraŭ tre konatajn verkistojn.

La ekzercoj kuraĝigas la pensadon kaj verkadon tiel, kiel ni faras per nia denaska lingvo. Desegnoj, fotoj kaj afiŝoj vigligas ĉiun paĝon. Mi rekomendas tamen alian foton sur la librokovrilo. Post mia bela vojaĝo tra Esperantujo, mi pensas ke mi vidos min elbusiĝi. Male, estas preferinde kuraĝigi la vojaĝonton enbusiĝi por malkovri la tutan Esperanto-landon.

Komencanta lernanto deziranta plibonigi sian lingvonivelon havas per tiu gvidlibro kaj perfektiga kurso tre indan ilon. Li ne bedaŭros sian elekton de tiu libro.

Roland Thibault

KIEL SPERTIĜI EN ESPERANTO?

Publikigita ĉe
revuo Litova Stelo, januaro-februaro 2006 1(167)
En la pasinta, la 2005-a, jaro aperis jam la tria eldono de la ilustrita grandformata libro Vojaĝo en Esperanto-lando. Subtitole: Perfektiga kurso de Esperanto kaj gvidlibro pri la Esperanta kulturo. Modeste dirite, ĉar grandparte ĝi estas supera kurso. Temas pri instrua kaj eduka verko por progresinto (ne komencanto), kiu deziras draste spertiĝi en Esperanto.

La aŭtoro estas doktoro pri lingvoscienco, membro de Esperanto akademio Boris Kolker, iama sovetiano nun loĝanta en Usono. Mezaĝaj kaj pliaĝaj litovoj memoras lin kiel aktiva partprenanto, konstanta preleganto de E-universitatoj en Baltiaj E-tendaroj (BET), en Sovetuniaj junularaj E-tendaroj (SEJT).

La libro, kiun eblas uzi unu -- aŭ multope (en kursoj), estas dividita je 26 lecionoj kaj enhavas verkojn de preskaŭ 80 pli aŭ malpli konataj talentuloj de E-mondo. Malgraŭ bunteco de la temoj, ĝi ne pretendas esti ia antologio. La verkoj – prozaĵoj, poeziaĵoj, eseoj pri la Esperanto-movado, rememoraĵoj, lingvistikaj kaj popolarsciencaj traktaĵoj, konsiloj pri E-agado prezentas varian vortaron. Ĉiun lecionan legaĵon sekvas la Komentario (ĉefe kun enciklopediaj personaĵoj de tiuj, kiuj estis menciitaj en la teksto) kaj la Lingva praktiko (kun diversaj taskoj). Ĉiuj personaj nomoj prezentitaj en la legaĵoj (ne en Komentario) estas listigitaj en la Indekso de nomoj. Tiel estis registritaj 208 personoj, preskaŭ ĉiuj esperantistoj. Estas interese, krom la aŭtoro mem, plej ofte kun la leganto renkontiĝas L.Zamenhof – sur 47 paĝoj, E.Bokarev – sur 16 paĝoj, K.Kaloczay – sur 12 paĝoj, G.Warienghien – sur 11 paĝoj, E.Privat – sur 10 paĝoj, W.Auld kaj J.Baghy – ĉiu sur 9 paĝoj.

Sciis B. Kolker kolekti kolektivon da interesaj kaj kompetentaj rakontistoj. Tial la gvidlibro, laŭteme tre varia, estas jen amuza, jen pensiga, sed ĉiam instrua. Ĉiuj tekstoj de la lecionoj prezentas bonan, klaran, maltedan lingvaĵon. Vere, ĝi ne ĉiam estas konsiderinde simpla – ĝi ja celas altigi la lingvokulturon de la leganto. La atenta leganto havas bonan okazon riĉigi sian vortprovizon. Jen mi, renkontis en la gvidlibro pli ol dekon da vortoj, kies signifon mi devis kontroli en PIV. Nu, ekzemple, pocio (likva medikamento), punto (delikata plektaĵo el fadenoj), stinki (fiodori), trampo (malsorgita senhejmulo).

Por ke miaj impresoj pri la Gvidlibro similetu recenzon, mi devus prezenti al vi almenaŭ kelkaj ĝiajn mankojn aŭ erarojn. Ho ve, la tasko estas ne por mi. Ja ĉi tiu eĉ 280-paĝa libro enhavis nur kelkajn tute ne menciindajn preserarojn. Ankaŭ nur kelkajn apenaŭ gravajn malĝustaĵojn. Ekz., en la Komentario pri la Zamenhofa Vejseje (pĝ.87) superfluas erariga vorteto "nun" en la aserto "Nun tiu urbeto troviĝas en Litovio kaj nomiĝas Veisiejai / Vejse`jaj/..." Ja la urbeto (tiam grandvilaĝo) ĉiam estis en Litovio (tiam eksŝtato, tamen etnografia areo), sed ne en Pollando malgraŭ tiama aparteno al Suvalka gubernio, kiu siavice eniris la ruscaran Varsovian generalgubernion.

Mi rimarkis, ke en la ĉapitroj Komentario kaj Lingva praktiko preskaŭ forestas lingvaj komentoj kiuj atentigu pri sukcesaj parolturnoj k.t.p. Ĉu ni tion traktu kiel instigon al la leganto, ke tiu estu pli atentema? Aliflanke, la aŭtoro trouzas ekzercojn kun vortoj kiuj enhavas sufiksojn kaj sufiksosimilajn vortkombinojn (ekz. kolego-kunaganto kaj kolego-dika kolo). En la procedo de studodaŭro tiaj ekzercoj devus transformiĝi al pli solidaj taskoj. Ankoraŭ unu rimarketo – la aŭtoro laŭ la soveta moro kelkloke uzas epiteton "faŝista" por la hitlertempa Germanio (ekz.,pĝ.15;273). Ekssovetianoj ĝis nun kredas, ke ili militbatalis "kontraŭ faŝistoj". Sed tiuj ja agis en Italio, en Germanio – nazioj (nacionalsocialistoj)! Malgraŭ fanforanado de rusoj la faŝismon venkis ne ili, sed britoj kaj usonanoj...

Ĉar oni aŭguras al la verko la kvaran, eĉ pli bonan eldonon, mi eldiru mian konsilon. Naciaj personnomoj en siaj naciaj (ne adoptitaj) formoj estas fremdvortoj en Esperanto kaj oni ne povas ilin legi laŭ reguloj de Esperanta fonetiko. Kiel ilin legu la leganto, kiu ne scipovas legi certan nacian lingvon? B.Kolker "savas" la nepoliglotan leganton -- li prezentas proksimuman prononcon en la ĉapitro Komentaro. Laŭ mi tion oni devus fari jam tuj kiam certa nacia personnomo aperas unue en la teksto!

Finfine, mi respondu la titolan demandon, kiel spertiĝi en Esperanto. Estas simple – akiru la gvidlibron "Vojaĝo en Esperanto lando" kaj atente, kun krajono enmane, legu ĝin. Vi nepre atingos la celon!

Vytautas Šilas

Valore Inspira Libro


en Danio, 2007, numero 1
En septembro 2005 post la plenumo de la baza kaj la meza kursoj ĉe la Projekto Nesto, mi ankoraŭ sentis min kiel malspertan esperantiston. Evidente, mi bezonis plibonigi la lingvoregon. Plue, estante scivolema pri la historio, la kulturo, la filozofio kaj la literaturo, mi volis daŭrigi la Esperantan studadon. La tiama instruisto Enrique Ellemberg rekomendis al mi, ke mi kontaktu Boris Kolker kun la celo aliĝi lian retkurson, kiu estas bazita sur la libro "Vojaĝo en Esperanto-lando". Senhezite mi tiel faris, kaj post mallonga tempo mi fariĝis membro de la klubo "Esperanto-lando".

Figure la titolo estas tre taŭga. La libro konsistas el dudek ses ĉapitroj, kaj en ĉiu el ili la verkinto prezentas al la leganto tipan kunvenon en modela Esperanto-klubo. Legante la programojn, mi vetas, ke kiu ajn esperantisto dezirus membriĝi en tian klubon! Ekde la unua paĝo la leganto, kiel membro de tiu ĉi klubo, komencas sian vojaĝon tra la historio de la movado. La unua renkontiĝo, kompreneble, estas kun Ludoviko Zamenhof, kiu rakontas per propraj vortoj pri la naskiĝo de Esperanto. Poste, oni konatiĝas kun Izrael Lejzerovicz kaj Vasilij Eroŝenko. Finfine la fikciaj klubanoj spektas videofilmon pri Parizo kaj aŭskultas deklamon de versaĵo de Leonard Newell pri Parizo. Por multaj legantoj sufiĉas, ke ili ĝuas la tekstojn kaj belajn ilustraĵojn. Por la malsupraĵaj scivolemuloj valoras la penon, ke ili legas la detalan komentaron pri la temoj.

Kia agrabla enkonduko, kaj dum la sekvantaj dudek kvin ĉapitroj la verkinto ne perdas la fadenon! La tekstoj, kiujn li elektis, provizas al la leganto larĝa-spektran enkondukon pri la lingvo, la historio, la kulturo kaj la nuntempa strukturo de la Esperanto-movado. En "Vojaĝo en Esperanto-lando" troviĝas granda vario de fikciaj kaj nefikciaj tekstoj, jen originale Esperantaj, jen tradukitaj. Iom post iom, legante tiujn ĉi erojn, mi miris pri la potencialo de nia juna lingvo. Tiom da verkistoj ekde la pioniroj (Zamenhof, Lejzerowicz, Eroŝenko, Baghy, Lapenna ktp) ĝis la nunepokuloj (Bronŝtejn, Ŝtimec, Piron, Steele ktp) montras per sia verkado la diverskapablon de Esperanto. Ĉi tie troviĝas amuzaj, seriozaj, viglaj, kortuŝaj, teknikaj, sportaj ktp verkoj. Tiuj ĉi tekstoj estas legendaj kaj legindaj. Mallonge, la libro "Vojaĝo en Esperanto-lando" estas trezorujo por iu ajn, kiu volus ĝisfunde informiĝi pri la Esperanta afero.

Studante la libron mi eltrovis aliajn ne atenditajn rekompencojn.

Boris Kolker ne kontentiĝas, ke la lernantoj nur fariĝas lertaj uzantoj de la lingvo; li atendas, ke ili respondece mem cerbumu, ekzemple, pri tio, kial ili fariĝas esperantistoj, kiel ili intencos agadi, pri la signifo de la interna ideo, la argumentoj pri demokratio kontraŭ totalismo ktp. En ĉiu "lingva praktiko" estas inkludita "temo por diskuto aŭ rakonto", kiu ĉiam temas pri etika aŭ socia problemo. Ekzemple: "Ne doloras frapo sur fremda kapo". Verdire, dum tiu ĉi studado oni fariĝas ankaŭ pensulo. Por estontaj agadantoj kaj verkistoj ktp la filozofia sereneco estas granda avantaĝo.

Se oni nur legas ĝin, kiel la proverban glacimonton, oni spertas nur dekonon de ties kvintesenco. Laŭ mia opinio, la plej valora defio estas la lingva praktiko fine de ĉiu leciono. Per verkado de tiuj ĉi taskoj, krom la lingva pliboniĝo, oni lernas verkistajn kaj retorikajn fakojn. Plue oni relernas la emfazon de la imagpovo. Por tiuj, kiuj volus serioze agadi en la Esperanta movado kaj por tiuj, kiuj volus verki artikolojn, literaturon, tradukojn ktp, tiaj fakoj estas netakseblaj.

La virtuala vojaĝo tra la mondo ankaŭ estas plezura afero. Oni aŭdas pri la samideanoj kaj la vivmanieroj en multaj landoj. La unua eldono de tiu ĉi libro aperis en 1992, kaj ekde tiam multo okazas en la Esperanta mondo; ekz., la evoluo de la Esperanta movado en Afriko kaj Irano. Laŭ mia opinio, estus tre interese, se estonta eldono de tiu ĉi valora libro enhavus informojn pri tiaj projektoj.

Kutime revenante post longa vojaĝo, mi sentis min lacega. Tamen tiu ĉi vojaĝo ne lacigis min! Kontraŭe! Ĉar mi ankoraŭ entuziasmas pri Esperanto, kaj la estontaj Esperantaj planoj ne mankas al mi. Pensu! La libroj, kies erojn mi jam ĝuis dum la kurso, nun atendas min. La fabeloj de Eroŝenko, kiujn dum longa tempo mi jam intencis anglen traduki, atendas min. La geamikoj en la vera Esperanto-lando, kiujn mi ĝis nun ne konas, atendos min.

Dankegon, Boris Kolker, pro via valore inspira libro kaj pro via agrabla gvidado.

Betty Chatterjee

Vera enciklopedio en beletra-instrua formo

Publikigita ĉe
Scienco kaj kulturo, 2004, n-ro 3 (53), p. 15-31
En januaro de la jaro 1959 en la Esperanto-sekcion de Odesa Domo de sciencistoj venis svelta junulo kun akurataj lipharoj. La gaston prezentis al la ĉeestantoj la gvidanto de la E-sekcio Aleksej Verŝinin, membro de Centra Komitato de Sovetrespublikara Esperantista Unio (SEU) en la jaroj 1930-aj, bonega homo kaj instruisto.

La junulo ion rakontis pri si kaj deklamis sian propran E-tradukon de iu versaĵo de la genia rusa poeto Aleksandr Puŝkin. "Tio estas apenaŭ kredinda, - pensis mi, - ĉu eblas ke 20-jara homo, je kvar jaroj pli juna ol mi, kapablas traduki en esperanton versojn de Puŝkin?"

Post la kunveno la gasto kaj mi longe promenis duope laŭ la vesperaj stratoj de Odeso, babilis pri diversaĵoj en esperanto, amikiĝis, kaj ekde tiu vespero la komunaj aferoj esperantistaj por jardekoj ligis nin per fortaj ligoj amikaj-samideanaj.

Tiel mi konatiĝis kun la nuna membro de E-Akademio Boris Kolker, la aŭtoro de la elstara libro "Vojaĝo en Esperanto-lando".

Antaŭ ol paroli pri la libro, mi menciu skize – por ne erari en detaloj – pri la ĉefaj faroj de Boris Kolker en la sfero esperantista.

En 1965 nia amiko Anatolo Gonĉarov iniciatis kreon de tutsovetia E-organizaĵo. En 1966 la neoficiala Sovetia junulara E-movado (SEJM) estis fondita – kaj ni iĝis ĝia unua tripersona estraro. Poste Gonĉarov kaj Kolker po kelkaj jaroj estis prezidantoj de SEJM, kiu brile funkciis ĝis la jaro 1979, kiam estis kreita Asocio de sovetiaj esperantistoj (ASE). Boris Kolker estis elektita membro de Prezidio de ASE.

En 1989, kiam la membroj de ASE ribelis kontraŭ ties oficialaj patronoj kaj restarigis la likviditan en 1937 SEU, Boris Kolker kaj Anatolo Gonĉarov estis elektitaj vic-prezidantoj de SEU. Cetere, vicprezidantoj de SEU fariĝis ankoraŭ du prezidintoj de la glora SEJM – Viktoro Aroloviĉ kaj Aleksandro Melnikov.

Loĝante dum la lastaj jaroj antaŭ sia elmigro en Usonon en urbo Ufa (Sovetunio), Boris Kolker 23 jarojn gvidis korespondan E-kurson, kiun finis preskaŭ 900 personoj. Lia ekspres-kurso aperis en scienc-populara revuo "Kemio kaj vivo" en la kvanto 265 mil ekzempleroj. La unua eldono de "Vojaĝo en Esperanto-lando" estis eldonita en Moskvo en 4000 ekzempleroj (eldonejo "Progreso"). Kaj en 2002 UEA aperigis la novan luksan eldonon, pri kiu temas en tiu ĉi recenzo, pli ĝuste – recenzaro.

Mi ne diru multe pri la libro, ĉar sen mia opinio ĝi jam famiĝis tra la tuta E-mondo. Ĝi tion meritas, ĉar estas vera juvelo en nia por- kaj priesperanta literaturo. Ĝi donas tre riĉan prezenton de diversaj originalaj literaturaj stiloj, abundan informan materialon pri la E-movado kaj – kio aparte valoras – ĝi enhavas kolose multan klarigan komentaron pri la homoj, libroj, eventoj en Esperanto-lando. Ĝi estas vera enciklopedio en beletra-instrua formo.

Vladimir Samodaj

Vojaĝo en Esperanto-Lando


Marto 2016
La aŭtoro de la libro Vojaĝo en Esperanto-Lando estas Boris Kolker. En ĝi ni trovas tre interesajn lecionojn pri la kulturo de malsamaj nacioj en Eŭropo kaj en alioj landoj de la tuta mondo (kiel: Rusujo, Hungarujo, Francujo, Svislando, Anglujo, Nederlando, Ĉeĥujo, Brazilo, Litovio, Argentino, Togolando, Germanio, Ĉinio, Hispanujo, Koreo, Polujo, Aŭstralio, Vietnamo, Bulgarujo, Italujo, Japanujo, Hindujo, Moldavio, Bermudoj, Usono… !): historio, tradicioj, poemoj, rakontetoj kaj multaj ekzercoj por trejni la lingvon. La aŭtoroj de ĉiuj tekstoj, kiuj aperas en tiu ĉi libro, estas gravegaj: L.L. Zamenhof, I. Nemere, W. Auld, M. Boulton, C. Piron, J. Baguy, R. Corsetti, E. Privat, R. Rossetti, T. Schwartz, J. Vacano, G. Waringhien kaj tiel plu ! Mi pensas ke Vojaĝo en Esperanto-Lando estas tre utila, ĉar, per ĝi, ni povas kompreni pli bone la aliajn popolojn kaj tio estas certe belega bazo por krei la pacon en la mondo: tiu ĉi estas la celo de Esperanto.

Karla

Vojaĝo en Esperanto-Lando


Septembro 2014
La libron mi legis en la 2014 septembra Sumoo estis "Vojaĝo en Esperanto-Lando" de Boris Kolker. Ĝi estas bonega libro por progresantoj en esperanta lingvo. Sed ne estas nur simpla lernolibro aŭ legolibro. Ĝi ankaŭ instruas la historion kaj kulturon de Esperanto. La libro enhavas eseojn pri la esperanta historio, kaj multaj eltiraĵoj el gravaj verkoj de gravaj verkistoj, multaj poemoj por tiuj, kiuj ŝatas poezion, rakontoj, kaj partoj de prelegoj de gravaj Esperantistoj ktp. Tio, ke multe gravas, estas la oranĝkoloraj notoj, de kie oni povas fari por si mem longan liston de gravaj libroj por legado. Laŭ mi la libro valorus eĉ pli, se oni lernas ĝin en klaso kun instruisto, kaj plenumas la ekzercarojn post ĉiu de la 26 lecionoj.

Vasil Kadifeli

My rating

Stars:
FEL code Password (password forgotten)

No more than 250 characters. You can use the letter "x" for the Esperanto accents. If you made a mistake, just type the text again. The old one will be deleted automatically.